Başkanlık yolunda kontrollü bir güvenlik açığı yaratarak kitleleri arkasında toparlama stratejisi kontrolden çıkma emareleri gösteriyor. Geçtiğimiz hafta içinde yaşananlar Türkiye’yi anlamlı bir uluslar arası aktör olmanın sınırlarının dışına taşımış gözüküyor.
Türk Devleti’nin savaşma azmi zirve yapmış durumda. Kürt Özgürlük Hareketi’nin tarihsel kazanımları, Erdoğan’ın normal yollardan başkanlığa tırmanamaması ve Suriye’de yaşanan paylaşım mücadelesi süreçlerinin çakışması özel sonuçlar yaratacak gibi görünüyor. Cizre’de
Demirtaş geçtiğimiz gün meclis grup toplantısında Birgün gazetesini göstererek “Bu gazeteyi alın, bizim gazetemizdir, sahip çıkın, ekonomik sıkıntılardan kapanmasına izin vermeyin.” diyen bir açıklama yaptı. Desteklenmesi gereken bir çağrıydı. Bu
Türk Devleti içeride ve dışarıda savaşı temel politika aracı olarak gören bir hatta sıkışmış durumda. Bu hattı sürdürebilmek için içeriden gelişebilecek her türlü sesi kesme adına faşizmi giderek kurumsallaştırıyor, faşizmin
Biden’in ziyareti ve Mustafa Koç’un ölümü ne kesif bir hegemonya altında yaşadığımızın belirtisi olarak da okunabilecek birçok emarenin belirmesine yol açtı. Kendi öz gücünden kopan politik aktörlerin siyasal alanı tamamen
HDP’nin özyönetim direnişini açıkça sahiplenmesi kendisini savaş koşullarında yeniden inşa edebilmesi için yeterli bir adım mıdır? Açıkçası 7 Haziran sonrasında HDP’nin yaşadığı kafa karışıklığının çözülmüş olması son derece olumlu bir
“Annem tam tamına yedi gün sokak ortasında kaldı. Hiçbirimiz uyuyamadık köpekler gelir, kuşlar konar diye. O orada yattı, biz 150 metre ilerisinde öldük. Bir insan bir insana ne kadar acı
Küresel Savaş sahnesi giderek şekilleniyor. ABD’nin Ortadoğu’da meydanı Rusya’ya bıraktığını hisseden Suudi Arabistan, İran karşısında kendisini tamamen mahkum hale getireceğini düşündüğü yeni statükonun oluşmasını engellemek üzere fitili ateşledi. Şeyh Nimr’in
7 Haziran sonrasında yaşadıklarımız, Kürt’ün özgür olmadığı bir ülkede hiçbirimizin de özgür olamayacağını açıkça ortaya koydu. Kürtlerin özgürleşmediği bir ülkede hepimiz tutsağız. Ortadoğu’daki büyük alt üst oluş statükoları dağıtıyor. Küresel
Fütursuzca öldüren bir devlet nasıl durdurulabilir? Dilek Doğan’ın öldürülme sahneleri basında yansıdı. Acımız bir kez daha katmerlendi. Tahir Elçi’nin ölümü üzerinden haftalar geçti ama hala ortalıkta netleşen bir zanlı yok.
