Erdoğan kendi karşıtlarına güzel bir slogan hediye etti. Şimdi Saray’ın sözcüleri bu sloganın yarattığı etki ile baş etmeye çalışıyor. Afrin harekatıyla sona erdiği düşünülen “metal yorgunluğu” AKP İstanbul İl Kongresi’nde yeniden ortaya çıktı. Gerek Erdoğan’ın konuşması gerekse salon coşkudan yoksundu. Erdoğan döneminin kapanmakta olduğuna dair işaretler çoğalmaya başladı.
Ekonomideki kriz iktidar için en büyük tehdit. Alınan tedbirlere rağmen dolar durmuyor. Batakta olduğu artık anlaşılan inşaat sektörünü kurtarmak için devreye Ziraat Bankası gibi devlet bankaları da sokuluyor. Böylece sektörün kurtulması mümkün değil ama batışın etki alanı yaygınlaştırılmış oluyor. Krizin ayak sesleri çok yaklaştığı için seçim acele hale getirildi. Ancak muhalefet bu baskın karşısında kendinden beklenmedik tepkiler üretti, bu gerçeklik karşısından AKP’deki metal yorgunluğu yeniden hortladı.
Bilindiği gibi 7 Haziran seçim sonuçları AKP’nin gidiş biletiydi. Ancak Erdoğan büyük gürültülerle bileti yırttı. O tarihten itibaren korku ve keyfiyet üzerine üretilen politikalar hızla tırmanışa geçti. En son Afrin operasyonu ile zirve yaptı. Toz duman biraz durulunca, üç yıldır Saray iktidarını ebedileştirmek için bütün yapılanların bir sınıra dayandığı, Reis için beklenen sonucu yaratmadığı ortaya çıktı. Böylece bir başka gerçeklik daha ortaya çıkmış oluyordu; siyasal İslam’ın “yüz yılın fırsatı” olarak gördüğü iktidarı ebedileştirmek için yapılanlar tükeniyor, bu yoldan gidişin sonuna geliniyordu. Böylece Saray politika alanındaki en büyük silahını yitirmiş oluyordu.
Elbette tarihten gelen bir deyiş vardır: “Osmanlı’da oyun bitmez!” Ancak buna rağmen oyunlar bitmese de Osmanlı bittiğine göre bir noktadan sonra oyun artık kendi rolünü oynayamaz hale geliyor. Saray iktidarı için de benzer bir noktaya yaklaşılıyor. Muhalif güçler önemli hatalar yapmazlarsa gerçekten oyunlar eski rollerini oynayamaz. Ancak seçim baskın hale getirildiğine göre bu süreci bir mayın tarlasına benzetmek abartılı olmaz. En küçük hata büyük kayıplarla yol açabilir.
Demokrasi güçleri için 24 Haziran’a giden bu kısa sürenin en stratejik hedefi HDP’nin barajı geçmesidir. 7 Haziran seçim sonuçlarıyla devletin sinirleri çok bozulmuştu. Yıllardır HDP’yi şeytanlaştırmak ve tüm muhalif unsurları sindirmek için yaratılan korku ve dehşet ortamıyla gelinen nokta toplumsal çıldırıdır. Elbette “Allah’ın lütfu” 15 Temmuz’u unutmuyoruz. Ülke 2015 Haziranından beri korku, dehşet ve keyfiliklerle yönetiliyor. Bu oyun artık eski gücünü yitirmişe benziyor. Fakat “cumhur ittifakı”nın bu seçimler için somut stratejik hedefi HDP’nin baraj altına düşürülmesidir. Bunun için Saray’ın her yola başvurabileceği biliniyor. Böylece AKP’nin kazanacağı avantaj bellidir.
İktidarın bütün şeytanlaştırma, tutuklamalarla partiyi felç etme çabalarına rağmen HDP’nin ayakta duruyor olması Reis’i fazlasıyla sinirlendiriyor. İktidarın yıllardır HDP üzerinden oynadığı oyun sonucu diğer siyasi yapıların büyük çoğunluğu HDP ile aynı karede görünmekten sürekli kaçındılar. Bu seçim sürecinde çok bilinçli olarak yaratılan bu siyasi korkudan kurtulabilmek büyük önem taşıyor. Aslında bu, iktidarın en büyük oyununu bozmak olur. Bazı işaretler bu şeytanlaştırmanın artık eski etkisini yitirmekte olduğunu gösteriyor. HDP’nin barajı aşması, 7 Haziran sonrası yaratılan korku ve dehşet politikalarına verilebilecek en önemli cevap olacaktır.
Saray’ın iktidarı kaybetmesi yıllardır süren kabustan çıkışın ilk adımı olacaktır. Ancak ülke öyle bir noktaya getirildi ki, iktidar değişse de sürse de önümüzde yumak olmuş sorunlardan çıkış için bir kriz dönemi kaçınılmaz görünüyor. Bu ekonomide gelinen nokta açısından böyledir. Ekonomi 2001 krizi öncesine çok benzeyen bir noktaya getirilmiştir. Öte yandan eğitimden adalete pek çok kurum keyfileşme içindedir. Bizzat başkanlık sistemi adı altında yapılan değişiklikler, devlet yapısını tek adama bağlayan, adeta OHAL’i süreklileştiren bir yönetim biçimi yaratmaktadır. Bütün bu değişimlerin en göze batan yanı medya alanında görülmektedir. Böyle bir tek sesliliği bu ülke 12 Eylül yıllarında bile yaşamadı.
Aslında 7 Haziran’da başlayan demokratikleşme yolunda küçük de olsa atılan adımın, büyük bir zor ve korkuyla bastırılmasına rağmen yok edilemediğinin işaretleri artmaya başladı. Yaşadığımız günler sultanlaşmanın geri püskürtülmesi yolunda çok önemli bir başlangıç olacaktır. “Tamamına ermek” için zorlu ve uzun bir mücadele gerekiyor.
[button link=”https://www.sodap.org/mehmet-yilmazer-tum-yazilari/” align=”right” font_style=”italic” icon=”momizat-icon-pencil” icon_color=”#ffff00″]Yazarın tüm yazıları..[/button]