Birinci Dünya Savaşı’nda Osmanlı Devleti’ni yöneten İttihat ve Terakki hükümetinin aldığı kararla 24 Nisan 1915’te hızlanan süreç Anadolu’da yaşayan Ermeni nüfusun yok edilmesiyle sonuçlandı. Ermeni halkının devrimci birikimini ve ulusal uyanışını bastırmak için savaş koşullarını bir fırsat olarak değerlendiren İttihatçılık, 1880’lerde Adana bölgesinde Abdülhamit tarafından başlatılan soykırım ve yok etme sürecini zorbalıkla, Ermenilerin servet ve birikimlerini paylaşan egemen sınıfların suç ortaklığıyla tamamladı.
Hiçbir ulusal güvenlik kaygısı bir başka ulusun kendi kaderini tayin hakkını engellemek için yerinden yurdundan edilmesini ve soykırıma uğratılmasını meşru kılamaz.
Bu topraklarda sosyalizmin kızıl bayrağının dalgalanmasında da önemli bir öncülük rolü oynayan ve bu açıdan da minnet borçlu olduğumuz Ermeni devrimciler başta olmak üzere tüm Ermeni halkının acılı tarihi ve tabii ki sevgili Hrant Dink’in mücadelesi karşısında bir kez daha saygıyla eğiliyoruz.
Bugün de Suriye’deki Aleviler örneğinde olduğu gibi katliam ve soykırım tehdidi altında yaşayan halkların varlığı koşullarında geçmişimizdeki acılarla yüzleşmek çok daha büyük önem taşımaktadır.
Yaşanacak bir ülke, yaşanacak bir Ortadoğu için halklarımızın proletaryanın enternasyonalist bayrağı altında eşit vatandaşlığa, kaynakların eşitlikçi paylaşımına ve demokratik bir geleceğe yürüyüşünün güçlenmesine ihtiyaç büyüktür. Emperyalizmin oyunlarını boşa çıkaracak olan, tüm ulus ve inançlardan emekçilerin faşizme, sömürgeciliğe ve finans kapital egemenliğine karşı birleşmesi olacaktır.
Acılarımızın hesabını sormak, yeni soykırımlara geçit vermemek için birleşelim, örgütlenelim.