Kitap, yaşanan sosyalizm deneyimlerinin ışığında Marksist teoride devrim ve sosyalizmin inşaası konularını yeniden irdeleyen makalelerden oluşuyor. İlk bölümde Sovyetler Birliği’nin Stalin dönemi ve sonrasının toplumsal ve siyasi tarihi analiz ediliyor. Ardından Glasnost ve Perestroyka sürecinin barındırdığı olanakları ve Gorbaçov’un burjuva tezlerinin eleştirisi yer alıyor. Sosyalizmin çözülüş sürecinin açıklaması bürokratizm, kişi tapıncı gibi öznel ve idealist kavramlar yerine Marksizim’in temel teorik araçlarıyla (üretici güçler ve üretim ilişkileri çelişkisi) yapılıyor. Bu çerçevede sosyalizmde devlet, parti ve halk ilişkisi; mülkiyet ilişkileri, planlama ve katılım gibi programatik sorunlar sistematik ve eleştirel bir tarzda ele alınıyor.
Yazar, sürecin nesnel bir analizinin yanı sıra sosyalizmin çözülüşünün ardından türeyen umutsuzluk teorileriyle de hesaplaşıyor. ‘Tarihin sonu’ tezlerinin eleştirisini yaparken liberal demokrasinin de çıkmazlarını ortaya koyuyor.