Tüm dünyada 1 Mayıs İşçi Bayramı artık kutlanmıyor, aksine işçiler ve yoksul halklar iktidar politikalarını protesto için sokaklara dökülüyorlar. Keyifli değil üzgün ve öfkeliler. On binlerce işçi ve yoksul halklar Avrupa’dan Asya’ya, Amerika kıtasına her yerde sokaktaydılar. Bu 1 Mayıs’ta da ücretlerin düşüklüğü, çalışma koşullarının kötülüğünü göze batırmaya çalıştılar. Avrupa’da kemer sıkma politikaları geri alınsın istendi. Her bir ülkede gerici iktidar politikaları eleştirildi. Göçmen sorununa çözüm istendi. Asya ülkelerinde ve Kanada’da işçiler, öğrenciler daha fazla ücret daha iyi çalışma ve eğitim koşulları diye sokaklardaydı. Yani her yerde yeni liberal politikaların doğurduğu sorunlar protesto edildi, düzeltilmesi istendi. Ya da her ülkenin özel sorunları göze batırıldı. ABD kentlerinde de zenci ölümleri öncelikle göze çarptı. Göstericiler iş, adalet ve barış istediler.
Polis her yerde polisliğini yaptı. Bazı yolları, alanları kapattı. Göstericilerin girmesini engellemeye çalıştı. Çatışmalar yaralanmalar, tutuklamalar yaşandı. Bağıran, sloganlar atan, acılarını dile getiren halklar ellerinde pankartlarla yürürken polislerin gazları, copları ve plastik mermileri ile şiddete maruz kaldı.
Artık alışılan bu 1 Mayıs tablosunun dışında gösterilerin yaşandığı yerler de vardır. Örneğin; Venezüella’nın başkenti Karakas’ta işçiler tam bir bayramdaydılar. Hiçbir çatışma olmadan işçiler renkli renkli bayram giysileri ile meydanlarda yerlerini aldılar. Polis sanki ortalıkta yoktu. Onlarda işçilerin coşkusunu paylaştılar. Müzikler çaldı, danslar edildi. Konuşmalar yapıldı.
Konuşmacılar geçen sene bugün yürürlüğe giren yeni iş yasasının getirdiği kazanımlardan söz ettiler. Yasa ulusal gelirin vatandaşlar arasında adil dağıtılması temel ilkesi ile yazıldı. Çalışma haftada 44’den 40 saate düşürüldü. İşçilere mutlaka arka arkaya 2 tatil günü verilmek zorundadır. Adil olmayan işten çıkarılmalar önleniyor. Hem kadın hem erkeğe iş garantisi, özürlülere güvence veriliyor. Venezüella annelere dünyanın üçüncü en uzun annelik iznini garanti ediyor. Anneler doğum öncesi 6, sonrası ise 20 hafta izin hakkına sahiptir. Babalarda 2 hafta izne çıkabilirler. Tüm işçiler emekli maaşı hakkına sahiptir. Çalışmamış anneler ve özel işi olanlar da emekli olabilirler. Bu yasa tam 10 yıl tartışılarak çıkarılmıştır. Venezüella eski çalışma yasasının ne kadar işveren yapılı olduğu düşünülürse bu kazanımlar işçiler için gerçekten bayram niteliğini taşır.
Konuşmacılar yeni iş yasasındaki kazanımlarını anlatırken sözleri “Yaşasın Bolivar Devrimi”, “Hepimiz Omuz Omuza!” sloganları ile kesildi. Halklar çok memnundular. Coşkuları gökyüzünü kucakladı.
Günün heyecanla beklenen konuşmacısı elbetteki devlet başkanı Maduro idi. Küba’daki 1 Mayıs kutlamalarından ayağının tozu ile Karakas Meydanı’na geldi. Yaptığı konuşmada büyük bir müjde verdi: Tüm devlet çalışanlarının maaşlarına %30 zam yapılacağını açıkladı. Bundan daha iyi bir bayram hediyesi olabilir miydi? Yer gök inledi.
Ama halkları sevindirecek başka önemli bir haber daha vardı. Maduro önümüzdeki günlerde ülke yiyecek dağıtımının tamamını devletleştirecek bir reform paketi açıklayacaklarını söyledi. Bu aslında önemli bir karardır. Rahmetli Chavez bunu gerçekleştiremedi. Devletin sürekli önünde duran bir sorun olarak kalmıştı. Maduro zaten Chavez’in gerçekleştirmeye ömrü yetmeyen birçok reformu yapmıştır. Venezüella gibi yıllarca kendi karnını doyurması engellenen bir ülke için bu çok önemli bir ilerleme olacaktır. Son zamanlarda kırlara büyük önem verildi ama ona rağmen ülke petrol gelirlerinin büyük bir kısmını dışarıdan yiyecek maddesi ithal etmeye harcamaktadır. Özel sektör bunu yaparken de büyük yolsuzluklar yaşanıyor. Bu onların ceplerini doldurma yolu oldu. İş bununla da bitmiyor, ithal edilen yiyecekler bir türlü halkların sofrasına gelmiyor. Ya ucuz dövizle alınan mallar komşu ülkelerde satılıyor ya da depolanıp yapay bir kıtlık yaratılmaya çalışılıyor. Yapay bir pahalılık yaratılıyor. O nedenle bu alanın millileştirilmesi birçok sorunu çözmeye yarayacak çok önemi bir reform olacaktır.
İşte böyle kapitalist ülkelerde işçiler bayram dışında her şeye benzeyen 1 Mayıs kutlarken 21.yy sosyalizmi ülkelerinde halklar gerçekten armağanlar alabiliyor ve bayrama yarışır bir kutlama yapabiliyorlar. Darısı bizim işçi ve çalışan halklarımızın başına.
[button link=”www.sodap.org/ayse-tansever-tum-yazilari/” align=”right” font_style=”italic” icon=”momizat-icon-pencil” icon_color=”#ffff00″]Yazarın tüm yazıları..[/button]